با وجود ادامه شیوع بیماری کووید-۱۹ در سراسر دنیا، تاثیر این بیماری بر ویتنام بسیار ناچیز بوده است.

به گزارش واضح نیوز ; ویتنام نه تنها با چین - محل شروع همه‌گیری - مرز زمینی مشترک دارد، بلکه جمعیتش هم ۹۷ میلیون نفر است. با این حال آمار مبتلایان به این بیماری تا روز ۲۳ آوریل در ویتنام تنها ۲۶۸ نفر بود و حتی یک مورد مرگ نیز گزارش نشده است.

بسیج مردم و اعلام "جنگ به کرونا" حالا به این کشور اجازه داده است تا محدودیت‌ها را کاهش دهد و مدرسه‌ها را دوباره باز کند.

اما این کشور چطور توانست به چنین موفقیتی برسد؟ آیا می‌تواند سرمشقی برای کشورهای مشابه باشد؟

بستن مرزها: ویتنام وقتی اولین موارد ابتلا به کووید-۱۹ در اواخر ژانویه گزارش شد خیلی سریع دست به عمل زد. دولت بلافاصله مرز کشور با چین را بست و دمای بدن کلیه مسافران ورودی به فرودگاه‌های اصلی کشور را زیر نظر گرفت.

ردگیری تماس‌ها: همه بیماران شناخته‌شده را قرنطینه کردند و هر کسی را که با آن‌ها تماس داشته بود یافتند و تست گرفتند.
به نظر می‌رسد که ویتنام توانسته است کیت‌های تست ارزانی طراحی کند و در داخل کشور به تولید برساند.

بسیج اجتماعی: دولت در عین حال در سطح ملی دست به اطلاع‌رسانی زد و از پیام‌های ویدیویی خوش‌ساخت و پوسترهایی استفاده کرد که سبکشان یادآور پوسترهایی جنگ ویتنام بود.

اجرای قرنطینه: مهار موفق ویروس در بعضی نقاط هزینه سنگینی به آزادی‌های مدنی تحمیل کرده است.
مدیریت محلی کارآمد و دستگاه امنیتی مداخله‌گر به ویتنام اجازه داده است که بعضی از محله‌ها را کاملا قرنطینه کند تا مانع پخش ویروس شود.

سرمشقی مناسب؟

از مردم خواسته شده بود که مراقب همسایه‌های خود باشند، و ترس از قرنطینه اجباری شاید به مخفی شدن بعضی از بیماران منجر شده باشد.
این تمهیدات همچنین اقتصاد ویتنام را نیز تحت تاثیر قرار داده است و خیلی از کسب‌وکارها تعطیل شده‌اند. خطوط هوایی ویتنام که شرکتی دولتی است صدها میلیون دلار به خاطر لغو پروازها در مسیرهای سودآوری چون ایالات متحده، اتحادیه اروپا و آسیای شرقی ضرر کرده است